Fotografie is spelen met licht. Een van de belangrijkste onderdelen in fotografie is dan ook een goede belichting. Wanneer we spreken van een goede belichting gaat dit over het licht op de sensor van de camera i.p.v. het onderwerp.
Een foto met goede belichting van de sensor is niet te licht maar ook niet te donker. We proberen de sweet spot in het midden te vinden. Om dit punt te kunnen bereiken gebruiken we een combinatie van diafragma, sluitertijd en ISO. Dit noemen we ook wel de belichtingsdriehoek.
In het geval dat je de termen nog niet kent of bent vergeten lichten we ze hieronder nogmaals voor je uit:
- Diafragma, de grootte van de lensopening
- Sluitertijd, de tijd dat het licht op de sensor valt
- ISO, Lichtgevoeligheid van de sensor
Hoe werkt de belichtingsdriekhoek?
De belichtingsdriehoek laat de verhouding tussen de eerdergenoemde drie variabelen zien, alleen vormen de 3 elementen een gelijkzijdige driehoek.
Wanneer een van de variabelen veranderd, bijvoorbeeld de sluitertijd, dan verander je een punt in de driehoek. Dit zorgt ervoor dat de driehoek geen gelijkzijdige driehoek meer is en de belichting niet in balans is. Verander je dus een variabele, dan dien je de andere ook aan te passen om de driehoek te herstellen.
In het voorbeeld van een aanpassing in de sluitertijd zal de belichting aangepast moeten worden vanuit het diafragma van de camera. Wordt de sluitertijd bijvoorbeeld langer, dan zal er meer licht op de sensor komen. Dit betekend dat dit gecorrigeerd dient te worden met een kleiner diafragma.
